ระบบการสร้างสรรค์

ด้วยการเป็นผู้รังสรรค์ที่ดีเยี่ยมที่สุด พระเจ้าทรงมอบความรู้ดังกล่าว ซึ่งรับผิดชอบต่อการกระตุ้นความสามารถเชิงสร้างสรรค์ในตัวเขาให้มนุษย์ พระเจ้าทรงใช้วลี “ผู้ดีที่สุดในผู้สร้างสรรค์ทั้งมวล” เพื่อแนะนำคุณลักษณะการสร้างสรรค์ที่ยอดเยี่ยม พระเจ้ามอบศักยภาพในการสร้างสรรค์แก่มนุษย์ เนื่องจากความฉลาดหลักแหลม ผู้สร้างสรรค์มีควมชอบธรรมที่จะสร้างและสลักเสลาสิ่งต่างๆ ตามความประสงค์และความต้องการของตน เมื่อใดที่ควรจะทำให้สิ่งต่างๆ ปรากฏ และเมื่อใดไม่ควร ทั้งหมดนี้ขึ้นอยงุ่กับเจตนารมณ์อันงดงามของผู้สร้าง และถ้าเกิดความ

ไม่พึงพอใจในสิ่งต่างๆ ดังกล่าว ก็สามารถปลดเปลื้องออกตามที่ต้องการได้ มนุษย์ได้รับอนุมัติความชอบธรรมในการกระทำการเดียวกันนี้จากพระเจ้าผู้ทรงสูงส่งเช่นกัน มนุษย์สามารถทำประโยชน์จากการสร้างสรรค์ของขาให้มนุษย์ด้วยกันได้ เช่นกันการประดิษฐ์คิดค้นของเขาก็เป็นสาเหตุ เหตุให้เกิดการทำลายได้ ความเข้าใจสิ่งเหล่านี้ในสภาพแวดล้อมปัจจุบัน ค่อนข้างจะเป็นสิ่งที่ง่ายทีเดียว ตัวอย่างเช่น วิทยุคือประดิษฐ์กรรม หรือ อาจกล่าวได้ว่าเป็นการสร้างสรรค์ที่ทำงานตามความถี่ต่างๆ นั้น ขึ้นอยู่กับองค์ประกอบที่ติดตั้งอยู่ภายใน เช่นเดียวกับสิ่งประดิษฐ์อื่นๆ ที่เรียกว่า โทรทัศน์ก็ทำงานในหลายช่อง ซึ่งความเป็นจริงช่องต่างๆ กัน คือ เครื่องแสดงถึงการรับคลื่นที่มีความยาวคลื่นต่างกัน เช่นเดียวกับอีกประดิษฐกรรมหนึ่งคือ ระเบิดปรมาณู ซึ่งมีพลังงานปริมาณมหาศาล เพียงพอที่จะทำลายบ้านเรือนและผู้อยู่อาศัยในนั้นทั้งหมด ระเบิดไฮโดรเจน มีพลังการทำลายมากกว่าระเบิดปรมาณู พลังงานปรมาณูที่ใช้เพื่อการทำลายในรูปของระเบิด อาจนำมาใช้เพื่อเป้าหมายด้านสันติภาพเช่นกัน

ผู้ที่สุขภาพดีสามารถทำงานได้มากกว่า วิ่งเร็วกว่า และปฏิบัติภารกิจได้ดีกว่าผู้ที่ป่วยหรือคนอ่อนแอ ซึ่งแสดงกำลังวังชาออกมาน้อยกว่าในทุกอิริยาบท ในกรณีนี้ก็เช่นเดียวกัน ปริมาณของสุขภาพและกำลังวังชามีผลต่อสุขภาพและความแข็งแรงในผู้หนึ่ง และลดลงในความป่วยไข้และความอ่อนแอในอีกผู้หนึ่ง

ขอให้ดูกรณีอื่นๆ เราพบบุคลที่มีความฉลาดหลักแหลมมากกว่าผู้อื่นในคนฉลาดคลื่นสติปัญญาทำงานในปริมาณกว่าคนโง่ ถ้าปริมาณที่รับผิดชอบต่อการปฏิบัติงานอย่างสมบูรณ์ หรือที่ต้องการในชีวิตมีความเหมาะสมเพียงพอแล้ว จึงจะกล่าวได้ว่าบุคคลผู้นั้นมีชีวิตอยู่อย่างปกติ หาไม่เช่นนั้นเขาจะไม่ถูกเรียกว่าเป็นคนปกติมีสติปัญญา เรารุ้สึกกระหายในความเป็นจริงความรู้สึกกระหายเป็นสัญญาณจากระบบการสร้างสรรค์ ซึ่งระบบร่างกายของเราต้องการน้ำ มนุษย์ที่สมดุลจะดื่มน้ำปริมาณมากเท่าที่ระบบทางกายภาพต้องการจริงเท่านั้น ขณะที่บางคนจะดื่มน้ำมากจนพุงป่อง เนื่องจากการดื่มน้ำอย่างไม่พอเหมาะ ความรู้สึกกระหายที่ไม่สมดุล ในทาง

การแพทย์ถือเป็นความเจ็บป่วย และเหตุผลของความเจ็บป่วยนี้ก็คือ ปริมาณที่รับผิดชอบต่อการแสดงความรู้สึกกระหายบกพร่อง ทำให้เกิดความรู้สึกกระหายที่ไม่ปกติ ผู้ใดก็ตามที่ทรมานจากโรคดื่มน้ำมากเกินไป กระเพาะของเขาจะแตก และเสียชีวิตเนื่องจากสาเหตุนี้

บุคคลผู้หนึ่งที่รู้สึกหิว ถ้ารับประทานอาหารแต่พอเหมาะ สภาพที่เหมาะสมทางกายภาพก็จะได้รับการรักษาไว้ แต่ถ้าความหิวได้รับความกระทบกระเทือนผู้นั้นก็จะไม่รู้สึกอยากกินอาหาร หรือกลายเป็นคนตะกละตะกราม ถ้าไม่กินอาหารเลย บุคคลนั้นก็จะเกิดความอ่อนแอ แต่ถ้ากินมากเกินไปเขาจะล้มป่วย เพราะอาหารไม่ย่อยหรือกระเพาะอาหารไม่ทำงาน

ตัวอย่างทั้งหมดเหล่านี้พิสูจน์อย่างชัดเจนว่า ทุกขั้นตอนทุกรูปการ ทุกลักษณะ และทุกการเคลื่อนไหวของชีวิต ไม่ว่าจะเป็นชีวิตในโลกนี้หรือชีวิตหลังความตาย ล้วนวางอยู่บนปริมาณต่างๆ มากมาย ตราบเท่าที่ปริมาณเหล่านี้ยังมีอยู่ ชีวิตก็ดำรงอยู่ เมื่อปริมาณเหล่านี้มีการเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าความเปลี่ยนแปลงนี้จะเพิ่มหรือลดปริมาณ ชีวิตก็จะเปลี่ยนแปลงจากความปกติไปสู่ความผิดปกติ เป็นเหตุให้เกิดรอยแตกร้าวในชีวิต ถึงแม้ว่า ผู้หนึ่งที่ดูเหมือนวิญญาณที่มีชีวิตปกตินั้น แท้จริงอยู่ใกล้ชิดกับผู้ที่ป่วยอย่างยิ่ง

เพื่อการพิชิตจักรวาล จำเป็นที่เราจะต้องมีความรู้เกี่ยวกับบรรดาสูตรการสร้างสรรค์ ซึ่งสูตรนี้ทำให้เกิดการสร้างสรรค์ขึ้น ว่ามีการเคลื่อนไหว มีความรู้สึกและได้รับความมีจิตสำนึก

กฎ ความต้องการทั้งหมดเกี่ยวกับชีวิตก่อกำเนิดมาจากปริมาณที่แน่นอน และปริมาณเดียวกันนี้ทำให้เกิดการสร้างสรรค์ความต้องการเหล่านี้ และความต้องการของชีวิตไม่อาจดำรงอยู่ได้หากปราศจากสูตร

พระเจ้าพระผู้อภิบาลแห่งการสร้างสรรค์ ทรงสร้างเรามาหลังจากกำหนดสูตรมากมาย ไม่ว่าจะโดยตั้งใจหรือไม่ก็ตาม เมื่อเราได้รับสูตรนี้ จะทำให้เกิดการกระตุ้นในการค้นพบหรือสร้างประดิษฐ์กรรมใหม่ๆ ขึ้น

โดยที่ตัวมนุษย์เองก็เป็นสูตร เพราะฉะนั้นปัจจัยสำคัญของสูตรนี้ที่ทำให้เกิดชีวิตก็ยังคงทำงานอยู่ โดยที่มนุษย์คือสูตรการสร้างสรรค์ และได้รับความรู้เกี่ยวกับสูตรการสร้างสรรค์ เพราะฉะนั้น มนุษย์จึงสามารถเรียนรู้สูตอันเป็นที่ต้องการสำหรับการสร้างสรรค์เทวทูต และสวรรค์นรกได้ มนุษย์สามารถทำตัวให้คุ้นเคยกับสูตรซึ่งฟ้าทั้ง 7 ชั้นได้รับการสร้างสรรค์ขึ้น และเพื่อให้สำเร็จเสร็จสิ้นทั้งหมด มนุษย์สามารถเรียนรู้แม้แต่สูตร ซึ่งใช้ในการสร้างสรรค์บัลลังก์อันสูงส่ง (อะรัช)

มโนคติอันน่าเศร้า ก็คือ ความกระหายในความรู้ ความอยากรู้อยากเห็นในการแสวงหาความจริง และนิสัยช่างคิดไม่เคยเป็นลักษณะเฉพาะที่โดดเด่นของมุสลิมเลย มุสลิมอ้างว่าตนเองเป็นตัวแทนของพระเจ้า แต่แทบจะไม่เคยกังวลใจต่อการใช้ศักยภาพทางด้านความคิดของตนเอง ไม่แม้แต่เพียงขอบข่ายที่เป็นกิจวัตรของมด กฎของพระเจ้ายังคงทำงานอยู่ โดยไม่มีการยกเว้นแก่ผู้ใด คัมภีร์อัลกุรอาน ได้รวบรวมไว้ด้วยกันอย่างชัดเจนว่า คัมภีร์นี้คือแหล่งทางนำที่ไม่มีข้อสงสัยสำหรับผู้ที่ฝึกฝนศักยภาพทางด้านความคิดของตน ซึ่งกระทำการวิจัยและสังเกตอยู่ทุกนาที

พระเจ้าคือ ผู้ทรงเอกะ และมีหนึ่งเดียว สัมบูรณ์ ดำรงด้วยพระองค์เอง พระองค์มิได้ให้กำเนิดและไม่ถูกกำเนิด ไม่มีสิ่งใดเสมอเหมือนพระองค์ ผู้ที่แสวงหาจะได้พบ ผู้ที่ปฏิเสธจะถูกกีดกัน