ตาที่สาม

อดีต ปัจจุบัน และอนาคตโดยพื้นฐานแล้วคือสภาพของการตื่นอยู่และการนอนหลับ โดยปกติแล้วการนอนหลับไม่ได้รับการพิจารณาว่าเป็นชีวิตที่กระตือรือร้น เมื่อนักวิชาการด้านวิทยาศาสตร์กายภาพเกิดต้องกล่าวถึงเกี่ยวกับการนอนหลับและโลกของความฝัน พวกเขาจะ

เพิกเฉยด้วยการกล่าวถึงในฐานะเป็นเรื่องมายาคติ และจินตนาการ ขณะที่ชีวิตความฝันและการตื่นอยู่ไม่ใช่สองสิ่งที่แยกและแตกต่างกัน เป็นเพียงการแบ่งระดับชั้นของความรู้สึกทางวัตถุ เราพบกว่า ตัวเราเองถูกหักห้ามและถูกกำจัด และในความรู้สึกของความฝัน เราเป็นอิสระจากขอบเขตจำกัด ด้วยความแตกต่างของอิสรภาพของจำกัดการเดินทางของชีวิตท่องเที่ยวอยู่ใน 2 สภาวะของความฝันและการตื่นอยู่นี้

สิ่งเดียวเท่านั้นที่สามารถแนะนำเราด้วยเรื่องราวของความรู้สึกทั้งสองได้ในเวลาเดียวกันคือ มุรอกะบะฮ์ (อุตรวิสัยสมาธิ) เมื่อรู้สึกอ่อนเพลียและเส้นประสาทไม่สามารถรับความกดดันของความจำกัดได้อีกต่อไป เราอยากเข้าไปในสภาพที่ไม่มีข้อจำกัด เมื่อบุคคคลหนึ่งต้องการที่จะผ่อนคลายจากความอ่อนเพลีย และตั้งใจที่จะปลดปล่อยตัวเองจากปัญหาทางโลก ความห่วงใยและวิตกกังวล ผู้นั้นก็จะถูกนำไปสู่โลกที่รู้กันว่าการนอนหลับ แบบแผนหนึ่งในการทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในความรู้สึกเกี่ยวกับกลางวันน คือการไปนอน เนื่องจากความอ่อนเพลีย และเหน็ดเหนื่อย อีกแบบแผนหนึ่งคือการเปลี่ยนสภาพไปสู่ความรู้สึกเกี่ยวกับกลางคืนท้งที่ตื่นอยู่ อย่างตั้งใจและอย่างเจตนา ด้วยระบบประสาทที่ได้รับการผ่อนคลาย การพัฒนาและความก้าวหน้าใน E.S.P. (Extra Sensory Perception- ประสาทสัมผัสความรู้สึกพิเศษ) สัมพันธ์โดยตรงกับการเปลี่ยนแปลงของความรู้สึกเกี่ยวกับกลางคืนในสภาพการตื่นอยู่

เมื่อบุคคลหนึ่งล้มตัวลงนอนหลับ ก่อนอื่นใดความตึงเครียดของเส้นประสาทจะถูกแทนที่ด้วยการผ่อนคลายและความเคลิบเคลิ้ม ตาเริ่มหนักขึ้นการเคลื่อนไหวของนัยน์ตาค่อยๆ หยุดชะงักและสภาพครึ่งหลับครึ่งตื่นปกคลุมไปทั่ว ณ ขั้นตอนนี้ความรู้สึกของจิตสำนึกเริ่มเปลี่ยนแปลงไปสู่ความรู้สึกของจิตไร้สำนึก เมื่ออาการครึ่งหลับครึ่งตื่นไปถึงขีดสุด ผู้หนึ่งดูเหมือนนอนหลับนั่นคือ เมื่อความรู้สึกของจิตสำนึกเปลี่ยนไปสู่ความรู้สึกของจิตไร้สำนึกอย่างสมบูรณ์ ผู้นั้นก็จะนอนหลับอย่างรวดเร็ว นี่คือเรื่องปกติอย่างหนึ่งในชีวิตของเรา และสิ่งมีชีวิตทั้งหมดก็ปฏิบัติอย่าต่อเนื่อง เช่นเดียวกับที่มนุษย์ถูกบังคับให้นอนเมื่อเขาเหนื่อยอ่อน อิดโรย อ่อนเปลี้ยเพลียแรง แพะ แมว

นกพิราบ นกกระจอก ปลา ก็เช่นกันถูกบังคับให้เปลี่ยนแปลงจากความรู้สึกเกี่ยวกับกลางวัน ไปสู่ความรู้สึกเกี่ยวกับกลางวัน กระบวนการหมุนเวียนของการนอนหลังจากตื่นขึ้น และการตื่นขึ้นหลังจากการนอน พบได้ในสิ่งถูกสร้างทุกชนิดของพระผู้เป็นเจ้า ผู้ทรงรังสรรค์ ผู้ทรงสูงส่งยิ่วง

อาดัม ได้รับมอบความรู้เกี่ยวกับคุณลักษณะของพระเจ้า ซึ่งพระเจ้าผู้ทรงรอบรู้ไม่ได้มอบให้สิ่งถูกสร้างอื่นใดเลย องค์ความรู้ทั้งมวลเกี่ยวกับคุณลักษณะของพระองค์ ประกอบด้วยวิวรณ์ลับ (Secret Revelation) ความลับของการวิวรณ์มีวัตถุประสงค์ในการที่พระเจ้าทรงมอบหมายพลังเหล่านั้นให้มนุษย์ ซึ่งทำให้เขาเข้าไปสู่อาณาบริเวณที่มองไม่เห็นได้ง่ายขึ้น โดยที่พระองค์ทรงปราถนาที่จะให้มนุษย์ต้องเป็นพยานในความเป็นผู้เชี่ยวชาญของพระองค์หลังจากเข้าไปในอาณาบริเวณที่มองไม่เห็นแล้ว รับรู้และมีความสามารถในการเข้าใจคุณลักษณะของพระองค์ เพราะฉะนั้น จึงกลายเป็นความจำเป็นว่า มนุษย์ควรต้องได้รับการกำหนดด้วยความสามารถเหล่านั้น ซึ่งทำให้บรรลุเป้าหมายของพระผู้อภิบาลผู้ทรงสร้างได้ง่ายขึ้น

ชีวิตที่ถูกคุมขังคือการตื่นอยู่และชีวิตที่อิสระคือโลกของการนอน ผู้ใดก็ตามที่สามารถเข้าไปสู่โลกแห่งความฝัน (การนอน) ผ่านทางมุรอกอบะฮ์ ได้อย่างง่ายดาย ในความเป็นจริง มุรอกอบะฮ์คือพฤติกรรมการณ์ของความฝันในสภาพที่ยังคงตื่นอยู่ นั้นคือบุคคลผู้หนึ่งมองเห็นโลกของความฝันในความรู้สึกของจิตสำนึกด้วยความตระหนักแท้จริงในสภาพรอบๆ ตัว

ตัวอย่าง บุคคลผู้หนึ่งเขียนจดหมายไปหาเพื่อน ระหว่างที่เขียนจดหมาย จิตใจของเขาซึมซาบเขาไปในงาน มือยุ่งอยู่กับการเขียน การรับรู้สภาพรอบๆ ตัวก็ยังคงมีอยู่ ถ้ามีคนกำลังพูด เขาก็เข้าใจในคำพูดนั้น และหากรู้สึกว่ามีความจำเป็นต้องตอบโต้คำพูดดังกล่าว เขาก็กล่าวคำพูดออกไป ถ้าอากาศเย็นเขาก็รู้สึกหนาว และถ้าอากาศร้อนเขาก็รูสึกเหนอะหนะ ทั้งหมดนี้กรกะทำไปในเวลาเดียวกัน ทั้งที่จิตใจยังคงมุ่งไปที่เรื่องเขียนจดหมาย เนื้อหา และความหมายของจดหมายดังกล่าว

นั่นหมายความว่า บุคคลใช้ประโยชน์จากความสามารถมากมายของตนในเวลาเดียวกัน ในทำนองเดียวกัน เมื่อบุคคลผู้หนึ่งจัดการตัวเองกับความรู้สึกเกี่ยวกับกลางคืน ศักยภาพมากมายมหาศาลในตัวเขาเปลี่ยนเป็นความกระตือรือร้น และด้วยการที่ยังอยู่ในโลกของการตื่นอยู่ เขาก็ยังสามารถมีส่วนร่วมอย่างเต็มที่ในโลกที่มองไม่เห็น ใช้ประโยชน์ของความรู้สึกทางอภิปรัชญาที่ได้รับอย่างเหมาะสม