ปริมณฑล ของสวรรค์ และนรก

พระเจ้า ผู้ทรงยิ่งใหญ่ทรงกล่าวกับท่านศาสดา (ขอความสันติพึงมีแด่ท่าน และลูกหลาน) ผู้เป็นที่รักของพระองค์ว่า

“และพวกเขาจะถามเจ้าเกี่ยวกับวิญญาณจงกล่าวเถิดว่า เรื่องวิญญาณนั้นเป็นไปตามพระบัญชาของพระผู้เป็นเจ้าของฉัน และพวกท่านจะไม่ได้รับความรู้ใดๆ เว้นแต่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น”

หมายความว่า เมื่อเทียบกับความรู้ที่มีอยู่ ณ พระเจ้า ความรู้เกี่ยวกับวิญญาณที่ถ่ายทอดมายังมนุษย์มีเพียงเล็กน้อย ในที่นี้จะต้องบันทึกจุดที่น่าสนใจไว้ พระเจ้าผู้ทรงสูงส่งยิ่งนั่นสมบูรณ์ ทรงนิรันดร และทรงไร้ขอบเขตจำกัด ความรู้ของพระองค์ผู้ทรงสัพพัญญู ไม่มีขอบเขต มั่นคง ลึกสุดที่จะหยั่งและไม่มีที่สิ้นสุดเช่นกัน โดยที่ส่วนหนึ่งของการไม่มีที่สิ้นสุด ก็ไม่มีที่สิ้นสุดด้วย เพราะฉะนั้น จำนวนเล็กน้อยของการไม่มีที่สิ้นสุด ก็ไม่มีขอบเขตและไม่มีที่สิ้นสุดด้วย

ในโองการที่กล่าวถึงข้างต้นไม่ได้กล่าวว่า ความรู้เกี่ยวกับวิญญาณไม่ได้ถูกมอบให้มนุษย์

ความรู้นี้ได้ผ่านลงมาอย่างเหมาะสมให้กับบรรดา “เอาลิยาอ์” (มิตรของพระเจ้า) ซึ่งเป็นทายาทของบรรดาศาสดา และเป็นตัวแทนของท่านศาสดา (ขอความสันติพึงมีแด่ท่านและลูกหลาน) เป็นการยากที่จะกำหนดว่าใครมีความรู้เท่าใด แต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือแม้ส่วนเล็กที่สุดของความรู้ที่ไม่มีที่สิ้นสุดก็ไม่มีที่สิ้นสุดด้วย

เพื่อที่จะอธิบายปรากฏการณ์ของชีวิตและความตายในเชิงของศาสตร์ทางจิตวิญญาณ สามารถกล่าวได้ว่า ร่างดาวนั่นคือร่างของแสงที่ถูกผลิตโดยวิญญาณได้ตัดสัมพันธ์ตัวเองจากร่างกายซึ่งมีตัวตน และหลังจากสวมใส่เครื่องแต่งกายที่ทำจากแสงสุกสกาว ซึ่งแผ่ซ่านไปทั่วบรรยากาศสูง 200 ไมล์ เหนือโลกวัตถุนี้ เริ่มพำนักอยู่ในอาณาบริเวณต้องกล่าวซึ่งเรียกว่า อะอ์

รอฟ นี่คืออาณาบริเวณเดียวกับที่มนุษย์ตั้งแต่อาดัมจนถึงมนุษย์คนสุดท้ายบนดาวเคราะห์โลกตรงนี้ เคลื่อนย้ายมาพำนักอยู่จนถึงวันสุดท้ายของโลก และจะอาศัยอยู่จนถึงวันตัดสินพิพากษา

เช่นเดียวกับร่างดาวซึ่งวิญญาณจะยังคงทำเคลื่อนไหวตลอดไป ร่างของแสงนั่นคือรัศมีก็ยังงเคลื่อนที่อย่างต่อเนื่อง และตลอดไปในอะอ์รอฟเช่นกัน อาณาบริเวณติดกับอะอ์รอฟ คือ อาณาบริเวณของการฟื้นคืนชีพ บรรยากาศของอาณาบริเวณนี้แตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับบรรยากาศที่อะอ์รอฟ และในโลกวัตถุ รัศมีอาณาบริเวณดังกล่าวจะเปลี่ยนเป็นมีความแข็งแรงกว่าในโลกแห่งการชำระ (อะอ์รอฟ) ในอาณาบริเวณของการฟื้นคืนชีพ อัตราความเร็วของจิตใจจะรวดเร็วมากและบันทึกการใช้ชีวิตทั้งหมดของร่างดาวก็ถูกเร่งให้แสดงต่อหน้าบุคคลที่เกี่ยวข้องเช่นกัน ภายหลังอาณาบริเวณของการฟื้นคืนชีพแล้ว มีความละเอียดอ่อนมากกว่านั่นคือ “นูร” ได้ก่อตัวขึ้นเหนือร่างที่เป็นแสง นูรนี้คือรัศมีเดียวกับที่ทำให้เราสามารถเห็นอภิปัศนา (Beatific vision) ของพระผู้อภิบาลผู้ทรงสร้างของเราได้

ได้มีกล่าวไว้ในคัมภีร์อัลกุรอานว่า ไม่มีผู้ใดรู้สึกสัมผัสพระเจ้าได้ ถ้าพระเจ้าเองไม่ทรงกลายเป็นความรู้สึกสัมผัส เมื่อบางคนเริ่มมองเห็นด้วยความช่วยเหลือของความรู้สึกสัมผัสของพระเจ้า เขาก็จะมองเห็นอาณาบริเวณของการตัดสินพิพากษา รวมทั้งมองเห็นกิจกรรมในอาณาบริเวณดังกล่าวด้วย หลังจากอาณาบริเวณของวันตัดสินพิพากษาแล้ว ก็เป็นอาณาบริเวณของสวรรค์และนรก และทั้งสองมีปริมณฑล หรือเขต สำหรับผู้คนระดับชั้นต่างๆ จำนวนมาก

การดำรงอยู่ของสวรรค์และนรกนั้นชัดเจน บนความเป็นจริงที่ว่ามนุษย์จะได้รับความทรมานและรู้สึกลำบากในนรก และจะได้รับความพึงพอใจในชีวิตที่สุขสบาย และหรูหรา ในสวนสวรรค์ ถ้ายอมรับว่า วิญญาณคือผู้ที่ได้รับความพึงพอใจจากความปิติยินดี ความสะดวกสบายและความหรูหรา ดังนั้นก็ต้องยอมรับเช่นกันว่าวิญญาณจะได้รับความทุกข์ทรมานจากการลงโทษในนรก และไม่ว่าภายใต้สภาพแวดล้อมใดๆ ทรรศนะนี้ไม่อาจเป็นจริงได้ เพราะวิญญาณคือ ส่วนสำคัญของพระเจ้า ผู้ทรงรอบรู้ยิ่ง วิญญาณเป็นสิ่งที่แบ่งแยกไม่ได้ตลอดกาลไร้ขอบเขตจำกัด

และอยู่นอกเหนือจากความเข้าใจใดๆ ที่แสดงออกมาภายนอก ไม่ถูกจำกัดอยู่ในลักษณะที่มีขอบเขต วิญญาณรู้เกี่ยวกับเจตนารมณ์ของพระเจ้า แสดงตนเองใน “เสื้อคลุม” ตัวใหม่ตลอดไป ตามเจตนารมณ์อันศักดิ์สิทธิ์ของพระผู้สร้างแห่งจักรวาลและป้อนข้อมูลให้ “เสื้อคลุม” แต่ละตัว เกี่ยวกับการดำรงอยู่ และตัวตนของ “เสื้อคลุม” นั้น เหล่านี้เป็นข้อมูลเดียวกับที่ถูกให้ความหมายตามอำนาจหน้าที่ ซึ่งเสื้อคลุมแต่ละตัวมีอยู่ นั่นคือวิญญาณเป็นผู้สร้างร่างกาย รางวัลและการลงทัณฑ์ ความกรุณาและการทำโทษต่างเป็นข้อมูลที่สืบทอดมาบนร่างกายที่สร้างสรรค์โดยวิญญาณ ซึ่งตัววิญญาณเองเป็นอิสระจากความเจ็บปวดหรือความสะดวกสบายทั้งปวง