รูปสิงโตหล่อดิน

เช่นเดียวกันที่เราสังเกตเห็นลักษณะเฉพาะมากมายในร่างกายที่เป็นเนื้อหนังมังสาของมนุษย์ ร่างกายทางจิตวิญญาณนั่นคือวิญญาณก็มีลักษณะเฉพาะเช่นกัน เมื่อมนุษย์สวมใส่เสื้อผ้าอาภรณ์ให้เรือนร่างทางกายภาพ ก็พยายามที่จะปกปิดร่างกายส่วนใหญ่แต่ยังคงปิดได้ไม่ทั้งหมด ดังตัวอย่างในเสื้อเชิ้ต และกางเกงขายาว ร่างกายส่วนต่างๆ ยังคงไม่ได้รับการปกปิด ขณะที่ในทางตรงกันข้าม เมื่อวิญญาณตัดเย็บเสื้อผ้าอาภรณ์ให้ตัวเองจะมีความสมบูรณ์ในทุกกรณี เสื้อผ้าอาภรณ์ที่สมบูรณ์เราหมายความว่า เสื้อผ้าอาภรณ์ของวิญญาณดังกล่าวปกปิดร่างกายทั้งหมดในชิ้นเดียวกันตามรูปพรรณสันฐาน

ตัวอย่าง ขอให้เราพิจารณาโดยใช้รูปสิงโตหล่อดินเป็นตัวอย่าง เราเรียกของเล่นชิ้นนี้ว่า สิงโตดิน ถ้าทาสให้สิงโตดินชั้นสี่ที่ละเอียดจะปกคลุมพื้นผิวจนหมด สิงโตที่ทาสีแล้วก็ยังเป็นสิงโตดิน แต่ดินซึ่งปั้นสิงโตขึ้นมาตอนนี้ถูกปกคลุมด้วยสี ชั้นสีนี้เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า เสื้อผ้าอาภรณ์ของสิงโตดินที่ปกปิดทุกส่วนของสิงโต เมื่อวิญญาณสวมใส่เสื้อผ้าอาภรณ์ให้ตัวเอง เสื้อผ้าดังกล่าวมีความสมบูรณ์ และเข้าทรวงทรงโค้งเว้าของร่างกาย ลักษณะทรวดทรงองค์เอวของอวัยวะส่วนต่างๆ ของร่างกายที่เป็นเนื้อหนังมังสา ถูกสร้างขึ้นมาด้วยฝีมือ ตามลักษณะและทรวดทรงของวิญญาณ จมูก หู เท้า มือ ฯลฯ ของรูปร่างกายภาพคือรายละเอียดที่แม่นยำของส่วนต่างๆ เหล่านี้ในวิญญาณ

ขณะนี้กล่าวได้ว่ ร่างกายที่เป็นเนื้อหนังมังสา คือวัตถุที่ถูกทาสี เพื่อปกปิดทุกส่วน ซึ่งผลิตโดยวิญญาณอันเป็นแก่นแท้ที่ดำรงอยู่กับลักษณะเหล่านี้ทั้งหมด เรือนร่างทางกายภาพที่เป็นเนื้อหนังมังสาประกอบด้วยชั้นต่างๆ เหมือนสีที่ทาลงไปทำให้เกิดขึ้นต่างๆ เช่นกัน วิญญาณมนุษย์ก็ประกอบด้วยชั้นต่างๆมากมาย เหมือนกับเรือนร่างทางกายภาพ และวิญญาณทุกชั้นอยู่ในการเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง พร้อมด้วยลักษณะทั้งหมดของมัน ในฐานะเรือนร่างเดียว การเคลื่อนที่ชั้นของวิญญาณไม่เคยหยุดนิ่ง แม้ในช่วงเวลาเล็กน้อยเพียงเศษเสี้ยววินาที (10 ยกกำลัง 19 ของวินาที ) ระบบทั้งหมดจะล้มครืนลงมา ถ้าการเคลื่อนที่ของวิญญาณหยุดชะงักลง แม้ในช่วงเวลาเพียงเล็กน้อยที่สุดอย่าง 10 ยกกำลัง 19 ของวินาทีก็ตาม

ทุกสิ่งที่ดำรงอยู่ในจักรวาลบนโลก สิ่งถูกสร้างบนชั้นฟ้า ฟ้าทั้ง 7 ชั้น หรือ สิ่งที่อยู่ในอาณาบริเวณที่มองไม่เห็น เช่น บัลลังก์อันสูงส่ง มีวิญญาณอยู่ในทุกสิ่งนั้น และทั้งหมดที่เราสังเกตุเห็นผ่านทางตาเนื้อหรือเพราะสายตาภายในคือเสื้อผ้าอาภรณ์ของวิญญาณ เรามองเห็นนกพิราบ ซึ่งไม่ต่างจากร่างกายที่เป็นเนื้อหนังมังสาของมนุษย์ เหมือนกับที่วิญญาณมนุษย์แสดงตนในรูปแบบของร่างกายมนุษย์ และเหมือนกับที่ร่างกายมนุษย์หมดความสำคัญลงเมื่อวิญญาณละจากไป เช่นเดียวกันเรือนร่างทางกายภาพของนกพิราบ ซึ่งเป็นเสื้อผ้าอาภรณ์ของวิญญาณนกพิราบ

ก็กลายเป็นสิ่งไม่มีความสำคัญเมื่อวิญญาณละจากไป เมื่อวิญญาณตัดความสัมพันธ์กับร่างกายมนุษย์ ร่างนั้นก็เริ่มเน่าเปื่อย และสูญสะลายไปเป็นอนุภาคของฝุ่นละออง ร่างกายนกพิราบ สุนัขป่าและลิงไม่ได้ต่างจากร่างกายมนุษย์ในกรณีนี้ ทุกสิ่งเน่าเปื่อย และสูญสลายเมื่อวิญญาณเมินจากร่างกาย

กฎ วิญญาณ คือลักษณะที่มีชีวิต ในความเป็นจริงลักษณะเหล่านี้ ชี้ถึงความสามารถโดยลำดับของวิญญาณ วิญญาณเป็นจักรกลทางคอมพิวเตอร์ประเภทที่มีแบบพิมพ์นับจำนวนไม่ถ้วน แบบพิมพ์เหล่านี้หล่อวัตถุเป็นรูปร่างและทรวดทรงหลากหลาย

แบบหล่อของเล่นพลาสติกถูกเตรียมขึ้น เพื่อหล่อพลาสติกในแม่พิมพ์ตามลักษณะและการออกแบบที่ต้องการ ถ้าแม่พิมพ์ได้รับการออกแบบเป็นรูปนกพิราบ ก็จะผลิตออกมาเป็นรูปนกพิราบ ถ้าออกแบบเป็นดอกไม้ ก็จะผลิตออกมาเป็นดอกไม้ไปเรื่อยๆ สิ่งต่างๆ สามารถผลิตจากวัสดุชนิดเดียวกัน โดยใช้แม่พิมพ์และแบบหล่อต่างกัน หรือกล่าวได้ว่า แม่พิมพ์ต่างกันใช้ผลิตสิ่งที่ต่างกัน

เราไม่จำเป็นต้องวิเคราะห์วิจัยเพื่อหาความแตกต่างระหว่างแม่พิมพ์นกพิราบกับแม่พิมพ์แมว แม้แต่เด็กเล็กๆ ก็สามารถชี้ออกมาได้ว่า เป็นเพียงความแตกต่างระหว่างแม่พิมพ์ 2 ชิ้น คัมภีร์ อัลกุรอาน ได้ระบุความแตกต่างนี้ในฐานะปริมาณ นอกจากความคล้ายคลึงทางธรรมชาติแล้ว ปริมาณเหล่านี้มีความแตกต่างกันในเรื่องขนาด ซึ่งมีผลต่อรูปพรรณสัณฐาน วัสดุที่ใช้ในการเตรียมแม่พิมพ์ที่แตกต่างกันนั้นเหมือนกัน วัสถุที่ใช้ในการหล่อสิ่งของก็เหมือนกัน ต่างกันแต่แม่พิมพ์ เพราะฉะนั้น รูปพรรณสัณฐานจึงแตกต่างกัน

ปริมาณจำนวนหนึ่งถูกใช้ในการสร้างสรรค์เผ่าพันธุ์ที่จำเพาะความแตกต่างเล็กน้อยในกลุ่มจำเพาะนี้ เกิดขึ้นในการผลิตปัจเจกของเผ่าพันธุ์ดังกล่าวเมื่อปริมาณที่แสดงตัวเองในขนาดจำเพาะ ถูกกำหนดเพื่อสร้างสรรค์มนุษย์ผลก็คืออาดัม หลังจากเกิดรูปทรงของอาดัม ความกระตือรือร้น

ของปริมาณเฉพาะเหล่านี้คือการเปลี่ยนแปลงความสมดุลย์ของปริมาณดังกล่าว ความเปลี่ยนแปลงในกลุ่มจำเพาะของปริมาณของอาดัม ทำให้เกิดรูปแบบที่พิสูจน์เอกลักษณ์โดยอาดัมว่าเป็นอีฟ (ฮาวา) นี่คือสองด้านที่แน่นอนของปริมาณจำเพาะแห่งเผ่าพันธุ์

ในผลที่ตามมาของภาวะที่ปริมาณถูกสลับ เมื่อรูปแบบใหม่บางอย่างเป็นสัณฐานขึ้นมา ปริมาณสำหรับรูปแบบดังกล่าวก็ได้รับการระบุเช่นกัน การระบุของปริมาณ หมายถึงการจัดเก็บปริมาณของธรรมชาติ สี น้ำหนัก และขนาดที่จำเพาะในแม่พิมพ์แบบหล่อ การเปลี่ยนแปลงปริมาณของปริมาณกลุ่มหนึ่งทำให้เกิดรูปพรรณสัณฐานใหม่ของปัจเจกในเผ่าพันธุ์นั้น รูปพรรณสัณฐานที่สวยงามของอาดัม (มนุษย์) คือผลลัพธ์ของการจัดเก็บปริมาณในแม่พิมพ์หล่อที่กำหนดแน่นอน และด้วยการเปลี่ยนแปลงของสีและธรรมชาติในปริมาณเดียวกัน จะได้รับรูปทรงของอีฟ (ผู้หญิง) วัสดุที่ใช้ในการสร้างสรรค์ อาดัมและอีฟ เหมือนกัน แต่มีความเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในปริมาณของวัสดุดังกล่าว ทำให้เกิดมนุษย์ 2 ประเภท คือ ผู้ชายและผู้หญิง

พระเจ้า ผู้ทรงสูงส่งทรงกล่าวว่า

อาหรับ

“พระผู้ทรงศักดิ์สิทธิและสูงส่ง พระองค์คือผู้ทรงสร้างจากปริมาณจำเพาะ ประดับประดาสิ่งถูกสร้างทั้งหลายด้วยองค์ประกอบของปริมาณเหล่านี้ สิ่งถูกสร้างทั้งหลายถูกสร้างมาจากสี”

ซึ่งถูกสร้างบนโลกนี้ถูกสร้างจากสสารที่เป็นวัสดุ และสิ่งที่จำแนกสิ่งหนึ่งจากสิ่งอื่นคือปริมาณที่เรียกว่า แสง ความเข้มข้นของแสงที่เปลี่ยนแปลงทำให้เกิดการสร้างรูปพรรณสัณฐานเฉพาะ ความรู้สึกของเราก็ถูกสร้างขึ้นจากปริมาณจำเพาะเหมือนกับที่รูปพรรณสัณฐานต่างๆ ถูกสร้างจากปริมาณ (สี) จำเพาะเช่นกัน ตามที่อัตราส่วนผสมของปริมาณเหล่านี้มีความสมดุล เราจะมีความรู้สึกสมบูรณ์ในอารมณ์ แต่เมื่อปริมาณที่ใช้ในการสร้างความรู้สึกเพิ่มหรือลดความสำคัญลง ความรู้สึกกลายเป็นสิ่งที่จัดการ