Topics
จิตสำนึกกอลันดารบอกเราว่า
การฝึกฝนที่แน่นอน ซึ่งจะฝึกฝนจิตใจให้หันเหออกจากเรื่องราวทางโลก
คือวัตถุประสงค์ที่จำเป็นต้องมีก่อนอื่นใด เมื่อจิตใจได้
รับความเข้มข้นจากการฝึกฝนนี้ นั่นคือความสำคัญของโลกได้ลดน้อยลงจากจิตใจ
หรืออาจกล่าวว่า การร่วมกิจกรรมหรือเรื่องราวเกี่ยวกับโลกเป็นเพียงเรื่องปกติ
ธรรมดา จากนั้นความสามารถทางจิตวิญญาณของมนุษย์จึงเริ่มได้รับการปลุกให้ตื่น
ขึ้นในตัวเขา เมื่อจิตใจมีความหมกมุ่นอย่างจริงจังในความรู้สึกที่ถูกปลุกขึ้นนี้
เปลือกของสีเหลืองที่มีอิทธิพลเหนือจิตสำนึกก็ค่อยๆ กระเทาะออก และในที่สุดความ
จำกัดของกาลเทศะก็ถูกลบล้าง ในลักษณะที่มนุษย์เริ่มปฏิบัติภารกิจในขณะตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์
ซึ่งตามปกติเขาจะปฏิบัติมันขณะที่อยู่ในสภาพแห่งความฝัน ระหว่าง มุรอกอบะฮ์
(อุตรวิสัยสมาธิ) ขณะที่นั่งหลับตา
แม้จะยังรับรู้การมีอยู่ทางกายภาพอย่างสมบูรณ์และที่นั่งทางกายภาพของเขาก็ยังอยู่ในโลกที่เขาเดินอยู่
ได้บินและ มองเห็นวัตถุและสิ่งต่างๆ ที่อยู่ไกลออกไป
โดยไม่รับรู้ระยะทางของกาลเทศะ
ควาญะฮ ชัมซุดดีน อะซีมี
เมื่อพระประสงค์ของพระเจ้าที่จะให้โครงการจักรวาลเปลี่ยนไปเป็นวัตถุธาตุเกิดขึ้นในจิตของพระองค์
พระองค์เพียงตรัสว่า “จงเป็น”
โครงการจักรวาลนั้นที่ปรากฏขึ้น ในลำดับและการจัดการต่อไปนี้
หนังสือเล่มหนึ่ง
เปิดขึ้นและแสดงอย่างชัดเจน
หนังสือประกอบด้วยบันทึกที่ถูกเก็บไว้จำนวน
300 ล้าน บันทึก
แต่ละบันทึกที่ถูกเก็บไว้ประกอบด้วยแกแล็กซี่
จำนวน 80,000 แกแล็กซี่
แต่ละแกแล็กซี่มีระบบที่เสถียรกว่า
100,000 ล้านระบบ และระบบที่ไม่เสถียรกว่า 1.2 ล้านล้านระบบ
แต่ละระบบมีดวงอาทิตย์และดาวเคราะห์บริวารประมาณ
9-13 ดวงต่อระบบ
เป็นเรื่องเข้าใจผิดและถือเป็นการคาดเดา
ที่กล่าวว่า โลกของเราเท่านั้นที่เป็นโลกแห่งการตั้งถิ่นฐานมนุษย์
มีอาณานิคมและการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์และญินในทุกๆ
